Tekst: Roxanne Vis, verschenen in Playboy
Ineens had Frederik Boer (37) het: wijn moest het zijn. Dát was het sexy product waarin hij moest gaan ondernemen. Nu loopt heel Amsterdam-Zuid en omstreken de deur plat bij zijn wijnzaak vol exclusieve wijnen van vooral vrouwelijke makers.
Van bedden voor senioren naar exclusieve wijnen: het is niet de meest logische carrièrestap uit de geschiedenis, maar wel een die Frederik Boer veel eerder had moeten nemen. Zijn ouders hadden een beddenzaak, dus het was bijna logisch dat hij ook iets in de bedden ging doen. Hij startte seniorenbeddenwinkel.nl, een concept dat heel snel heel goed ging, zegt hij zelf, maar ook – tja, wat wil je – een beetje slaapverwekkend was.
Zijn hart lag er niet. ‘En dan ga je als ondernemer failliet’, zegt hij. Nadat zijn zaak door veranderende wetgeving over de kop ging, trok hij naar Oostenrijk om een resort te gaan managen. Maar toen kwam corona en zat hij weer zonder werk. In plaats van thuis te gaan zitten kniezen besloot hij nu eens echt zijn hart te gaan volgen en te gaan ondernemen in iets wat wél sexy is: wijn. ‘Je echte passie komt pas bovendrijven op het moment dat je iets doet wat je niet leuk vindt’, zegt hij. ‘Wijn had altijd al mijn interesse. Totdat ik voor mezelf begon heb ik in de horeca gewerkt en ik ging regelmatig met mijn vriendin Dana op wijnreis om bijzondere wijnen te ontdekken.’
De pandemie dwong hem eindelijk iets met die hobby te doen. Hij liep een leegstaand winkelpand op het Amsterdamse Stadionplein binnen, vroeg of hij daar wijn mocht gaan verkopen en Special Wines (de bijbehorende domeinnaam had hij al sinds 2011) was een feit. De pop-upshop maakte in coronatijd een vliegende start. ‘Iedereen zat thuis en goede wijn mocht wat kosten’, verklaart Frederik. ‘Bovendien vielen we onder de ‘essentiële winkels’, waardoor we tot 20.00 uur open mochten zijn. Ik bood in de avond private shopping aan, dat liep als een tierelier. Mensen gingen met dozen vol dure wijnen naar huis.’ En ook na de feestdagen was het feest nog niet voorbij. De klanten bleven maar komen. Daarop besloot Frederik er echt voor te gaan en een permanente winkel te openen. Sinds juni van dit jaar verkoopt hij zijn waar in een wijnwinkel mét wijntuin aan de Marathonweg in Amsterdam-Zuid.
Maar wat maakt juist Special Wines nou zo populair? Eén van de unique selling points van Frederik is dat hij voornamelijk wijnen verkoopt van vrouwelijke wijnmakers. Niet om op te vallen, maar omdat hij ze veel lekkerder vindt (de wijnen, niet de vrouwen). ‘Wijnen van vrouwen zijn veel verfijnder. Ze zijn eleganter, drinkbaarder, gedetailleerder. Vaak zijn ze ook lager in alcohol. Mannelijke wijnen zijn veel expressiever en krachtiger, daar hou ik niet zo van. Mijn filosofie is: de fles moet makkelijk leeg te drinken zijn, en een slok moet een volgende slok uitlokken. Dan zijn we al een heel eind.’ Een ander punt waarop Special Wines zich onderscheidt van de concurrentie, is het feit dat ze alleen wijnen verkopen van kleine, Europese wijnmakers. ‘Local heroes’, noemt Frederik ze, die soms maar 5.000 flesjes per jaar produceren. ‘Van sommige wijnen mogen we maar 150 flessen verkopen. Ons assortiment wisselt wekelijks. Ik merk dat onze klanten dat heel leuk vinden. Ze weten nooit waarmee ze naar buiten lopen.
“Wijnen van vrouwen zijn veel verfijnder”
Drie wijnen móéten we echt komen proeven, zegt Frederik. Dat zijn de Arlaux Grande Cuvée, de El Canto de la Alondra en de Barolo Serradenari. De Arlaux is zijn best lopende product. ‘Toen ik mijn pop-upshop begon, heb ik een aantal dozen gekocht van een importeur die normaal aan sterrenrestaurants levert. Kort daarop verscheen een recensie van de oppergod der wijncritici, Robert Parker, waarin hij deze champagne ‘de lekkerste non-vintage champagne ter wereld’ noemde. Ik was de enige in Nederland die het verkocht. Het was niet aan te slepen, en nog steeds niet.’ Hij kost 39,95 euro, dus je hoeft er niet eens een rib voor in te leveren. De Spaanse temperanillo (El Canto de la Alondra, € 46,90) ontdekte Frederik toen hij zijn sommelieropleiding volgde in het hart van Spanje. ‘We ontmoetten daar de producente, Silvia Gonzales. Bij een proeverij sloegen we achterover van hoe ontzettend goed die wijn was. We hebben toen gelijk een poging gedaan een partij te kopen, maar dat was totaal kansloos: ze verkoopt lokaal en leverde slechts een heel klein beetje aan Singapore en Zwitserland.
Een paar maanden later belde ze me op: de Zwitserse importeur was ermee gestopt, of ik zijn aandeel wilde overnemen. Hell yes. Deze wijn staat in Spanje bij alle topzaken op de kaart. Hij bevat ontzettend veel tannines, want die druiven krijgen in die hitte enorm op hun lazer, maar toch is het een heel frisse, elegante wijn. Geluk in een glas, noem ik het.’ De Barolo (€ 55,-) tot slot, komt van een wijnhuis dat Frederik en zijn vriendin jaren geleden al bezochten. Ze maakten er kennis met Guilia Negri, een klein Italiaans vrouwtje van een jaar of 20 dat net haar eerste wijn had mogen maken van haar vader. Ze maakte toen al indruk, inmiddels is haar ster internationaal rijzende. ‘En wij mogen haar barolo’s verkopen!’, zegt Frederik verrukt. Wij weten wel waar we gaan inslaan voor de feestdagen volgende maand…
